خواهم از یک بانویی گویم که نامش زینب است           حق عطا کرده چنین والا مقامش، زینب است

در حیا و صبر و همت وارث مادر بُود           در شجاعت، استقامت زینت حـیدر بُود

عمـۀ سادات عـالم دخـتر خیر النـساست           او عـقـیله، عـالـمه، پیغـمبر کـرببلاست

شیعه پای درس او صبر و وفـا آموخته           چشم در حاجات خود بر دست زینب دوخته

خاطرات کربلا هر چند از او جان گرفت           عالم هستی شد از ایثار و صبرش در شگفت

او که جُز دشنام و سیلی در سفر چیزی ندید           پس چرا رنج و بلا را غیر زیبایی ندید

او به جان یکسال و نیم، اندوه و ماتم را خرید           از غـم داغ بـرادر قـامت زینب خـمـیـد

از تَهِ گـودال تا کوفه وَ از کوفه به شام           بر وجـود بـی‌بَـدیـل زینب کُـبری سـلام